Πέρασε ένας μήνας από την τελευταία μου επίσκεψη στο σύνταγμα και στον πάτερ Νεκτάριο.
Τότε υπήρχε το μικρο εκκλησάκι απέναντι από την βουλή.
Τον πάτερ Νεκτάριο τον συνάντησα μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη να κουβεντιάζει με τον κόσμο, άγρυπνο φρουρό της δημοκρατίας και πηγή δύναμης, για τον κάθε Έλληνα πολίτη που τον βλέπει κάθε βράδυ ακούραστο και πάντα με το χαμόγελο στην πλατεία συντάγματος.
Αργά το βράδυ καθώς ερήμωσε το σύνταγμα, και οι μόνοι που είχαμε απομείνει ήταν οι εύζωνοι και λιγοστά παιδιά από μια συγκέντρωση στην πλατεία μου λέει, πάμε να πιούμε ένα καφέ...
Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο μπροστά στον εθνικό κήπο μια κοπέλα που μιλούσε στο τηλέφωνο φώναξε...Πάτερ Νεκτάριε είσαι καλά? σε παίρνουμε τηλέφωνο και απαντά κάποιος άγνωστος...
Ο πάτερ Νεκτάριος τελευταία έδωσε το τηλέφωνο σε κάποιον που το ζήτησε καλή την πίστη, και εκείνος του έκανε εκτροπή κόβοντας του την επικοινωνία με τους φίλους του.
Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στο αγαπημένο του στέκι στο άλσος Καισαριανής.Ένας όμορφος χώρος που επισκέπτεται κάποιες φορές για να χαλαρώνει, να συναντά φίλους και γνωστούς, να γεμίζει τις μπαταρίες του και να συνεχίζει τον αγώνα που έχει αφιερώσει την ζωή του να βοήθα τον κόσμο.
Περίπου 2 ώρες κάτσαμε εκεί και μου έλεγε διάφορα για την ζωή του, για το έργο του, για τις ανησυχίες του, για την αγωνία του αύριο.Για το αύριο όλου του κόσμου και περισσότερο των νέων παιδιών.
Και σαν γνήσιος Μανιάτης μου μίλησε για την συνταγή του περίφημου σύγκλινου (καπνιστού χοιρινού) που είναι δημοφιλής στην Μάνη.
Δεν θέλω να σας πω για το έργο του και την δράση του κάθε μέρα... λίγο πολύ είναι γνωστά, και δεν θέλει και ο ίδιος να τα διαφημίζει.
Το μόνο που μπορώ να σας εγγυηθώ είναι, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει αφιερώσει την ζωή του σε κάτι που ξέρει να κάνει καλά! να βοηθά τον συνάνθρωπό του.
Ν"άσε καλά πατέρα Νεκτάριε! Συνέχισε τον Αγώνα σου και ο κόσμος θα είναι μαζί σου.
thiva nikolas
